Zal ik voor je koken morgen?

Zal ik voor je koken morgen?

Hoe vaak heb jij met de beste bedoelingen tegen iemand gezegd die het moeilijk heeft “als er iets is dat ik voor je dan doen, dan moet je me bellen hoor…”?

Laatst ging ik langs bij een cliënte die ik via #LaViebijafscheid begeleid. De week daarvoor was de uitvaart van haar man geweest en we praatten over hoe ze het allemaal had beleefd. Ze vertelde over een vriend die voorgesteld had om lasagne voor het gezin te maken. Ze is nooit zo goed geweest in hulp vragen of aanvaarden, maar dat is ze de afgelopen tijd aan het oefenen geweest, dus ze zei: “heel graag”. De volgende dag stond deze vriend op de stoep met een grote bak lasagne waar ze twee dagen van konden eten. Ze vertelde me hoe ongelofelijk fijn dat was, dat ze die twee dagen niet na had hoeven denken over het eten. En ze vond het zo leerzaam: dát is dus hoe je iemand kunt helpen in zo’n periode, gewoon met iets heel praktisch.

Vaak zeggen mensen met de beste intenties: “als er iets is dat ik voor je kan doen, laat het me dan weten!”. Ik heb dit zelf ook zo vaak gedaan en dat bedoelde ik echt goed. Inmiddels weet ik: zo werkt het vaak niet, mensen die het moeilijk hebben en diep verdriet ervaren gaan je niet bellen om te vragen of je ze wilt helpen met koken of een ander klusje. Wat beter werkt: zelf concreet iets aanbieden: een maaltijd, een paar uurtjes op de kinderen passen zodat iemand even lucht krijgt, een boodschapje voor iemand meenemen. Zo simpel kan het zijn en toch zo ontzettend van betekenis.

Heb je iemand in je omgeving die het moeilijk heeft? Probeer het eens uit!